Village Assaini

Luxe. Ongekende luxe. We zijn in Mwene Ditu en op het missiehuis hier heb ik zonder twijfel de mooiste kamer die ik ooit in Afrika gehad heb. En een douche! Zelfs niet eens koud water zoals zovaak maar de watertank staat in de zon, dan heb je in deze tijd nou ja niet warm maar toch zeker wel lauw water.. Voor het eerst sinds België verlaten is.

Maar goed, gisteren nog Tshilomba, inmiddels geleerd dat ook Cilomba zou kunnen, en ongetwijfeld nog een paar andere schrijfwijzen. Dat maakt het werken met aanvragen wel eens onhandig. Ook de bezoeken zoals wij nu doen, voor je het weet bezoek je een verkeerd dorp op 637,5 kilometer afstand. Eerst naar Luputa, een heel mooi project waar meerdere takken van de gezondheidszorg worden verzorgd. Netjes en schoon. VvPP heeft hier geld gegeven voor een nieuwe "natte groep" . Werkzaamheden volop bezig bij ons bezoek, dat gaat mooi worden.
In Luputa vallen meteen een aantal grote gebouwen op, het is een oude handelsplaats, dus in de oude tijd veel magazijnen en dergelijke weg gezet.
Het was in Luputa ook erg warm. Komt vast door de microgolven, maar liefst 4 zendmasten heel dicht op elkaar, ik weet nu denk ik hoe een kant en klaar maaltijd zich voelt.

Na een uitstekende lunch, de kip was als zodanig herkenbaar en ik had twee stukjes geitenvlees zonder stukje bot, naar het project van Pater Google, ik bedoel pater Yoseph (hij weet zo'n beetje alle antwoorden op alle vragen die je maar kunt bedenken, vandaar), een uitgebreid en indrukwekkend herbebossings project en aanleg van visvijvers. Erg interessant en goed maar dat gehobbel over smalle dijkjes van klei zal nooit de grootste liefhebberij worden van iemand die bij de ppmo al moeite heeft met de evenwichtsbalk. Blij dat dat er op zit.
Daarna nog wat bezoeken gebracht in de buurt van de missie post van Tshilomba.

Vanmorgen nog even de kerk bezocht. Het hele complex stamt uit 1898. Helaas zijn er plannen om de kerk van een nieuw dak te voorzien. Nu is dat na bijna 120 jaar wel nodig maar ze weten niet meer hoe ze de pannen moeten maken, ze hebben de mallen niet meer dus zal er niets anders opzitten dan, ajakkes, golfplaten. Maar voorlopig doen ze het nog door pannen van bijgebouwen te kanibaliseren. Ook binnen geweest.

Daarna rustig afgereisd naar Mwene Ditu. Onderweg nog een weeshuis van de zusters, ik ben natuurlijk weer vergeten van welke congregatie. Ook hier al sprake geweest van een overval. Het is toch wat hier.

Het belangrijkste onderdeel vaniedere vorm van gemotoriseerd wegvervoer is trouwens niet de motor,  ook niet de wielen,  maar de claxon. Die wordt overal en altijd gebruikt,  voor andere weggebruikers voor je,  naast je, maar ook bij bochten heuvels,  muren,  straathoeken etcetera om aan te geven dat je er aan komt 

Onderweg, je ziet een bordje staan met daarop een naam. Je denkt er niet echt bij na maar dan zie je weer een bord met dezelfde naam en je denkt "heet dit dorp ook al Village Assaini?", later, als je nog zo'n bord tegen komt denk je dat het misschien wel 1 heel groot dorp is.
De waarheid is echter schokkend, apart, grappig, verbijsterend en misschien wel een beetje typisch voor wat er hier gebeurt.
Een aantal jaren geleden is hier met steun van USAID een project opgezet om de dorpgezondheid te verbeteren, het project "Village Assaini". Daar is een behoorlijk bedrag voor opzij gezet. Opdat iedereen natuurlijk kan zien welke dorpen worden meegenomen en wie het project verzorgt komt er in ieder dorp een mooi groot bord. Echt degelijk werk. En toen alle dorpen van een bord voorzien waren....  Was het geld op.

Zoals gezegd,  nu in Mwene Ditu bij pater Adriaan Aernouts waar we net teug zijn van een paar oude projecten bezoeken. Beetje geïmproviseerd,  anders zit het geplande programma met ruimte voor onvoorziene omstandigheden die een dag zouden kunnen kosten er nu al op.